Klik ↓ Menu
Portfolio | Kopen | Exposities | Inspiratie | Publiciteit | Profiel | Contact
Klik ↓ Sub-menu
Nieuw | Architectuur | Anders | Saenredam | Snelportretten | Drukwerk | Personalisatie
Eerbetoon aan Pieter Saenredam pagina 1
De Pieterskerk is een van de oudste kerken van de Nederlandse stad Utrecht. In 1039 werd begonnen met de bouw ervan en op 1 mei 1048 werd de Pieterskerk door bisschop Bernold ingewijd, hoewel de – niet meer bestaande – westtorens waarschijnlijk pas een eeuw later gereed kwamen.
In de Crypte van de Pieterskerk is een columbarium ingericht. Daar kan een urn of een asbus worden geplaatst voor een periode van 20 jaar. Elk jaar vindt op de eerste zondag in november om 16.00 uur een bijeenkomst plaats voor de nabestaanden en andere belangstellenden. Deze bijeenkomst vindt plaats in de kerkzaal en daarna kan er in de crypte een kaarsje worden aangestoken.
Locatie: Pieterskerkhof 5, 3512 JR, Utrecht.
Vector art naar een foto
Driebeukige hallenkerk met toren in de (voormalige) volksbuurt Wijk C.
De Jacobikerk werd gesticht in het tweede kwart van de 12de eeuw aan de zuidoever van de Vecht, een zijtak van de Rijn, in een dorpje van schuitenvoerders en kooplui. Deze nederzetting werd in 1122 binnen de omwalling van de stad opgenomen toen Utrecht stadsrechten kreeg. In 1173 wordt de kerk voor het eerst genoemd.
De Jacobikerk dankt haar naam aan de apostel Jacobus de Meerdere, een van de apostelen van Jezus. Hij zou kort na Jezus' dood naar Spanje zijn gegaan om daar het geloof te verkondigen. Hij keerde terug naar Jeruzalem waar hij onthoofd werd op bevel van koning Herodes (Handelingen 12: 2). Nadat zijn stoffelijk overschot in het noorden van Spanje (nabij Santiago de Compostela) was gevonden, reisden veel pelgrims daarheen langs de zogenaamde "wegen van Sint Jacob". Aan een van deze wegen lag ook de Jacobikerk. Bij hun terugkeer uit Spanje droegen de pelgrims schelpen van het strand van Compostela op hun hoed. Deze pelgrims- of Sint Jacobsschelp diende als herkenning voor hen die op pelgrimstocht waren geweest. Voorstellingen van deze schelp zijn op verschillende plaatsen in de kerk te vinden, zoals bijvoorbeeld als windwijzer op de toren, en op grafstenen in de kerk.
Met de bouw van de huidige kerk werd aan het einde van de 13de eeuw begonnen. De kerk is in de Middeleeuwen diverse keren veranderd, vernieuwd en uitgebreid. In de 15e eeuw kreeg zij haar huidige vorm. In 1580 werd de uitoefening van de katholieke godsdienst in Utrecht verboden en werd de Jacobikerk een protestantse kerk. Na de Reformatie is het interieur sterk veranderd. De huidige indeling kwam tot stand na de restauratie van 1978. De kerk is in gebruik bij de Protestantse Kerk in Nederland.
Bron: relikwi.nl
Locatie: St. Jacobsstraat 171, 3511 BP Utrecht.
Vector art naar een foto
Beeldje van de schrijvende kanunnik, gehuld in een pelsmanteltje en gezeten op een driepotige gotische stoel, op een fontein. Rondom de schaal staat de tekst:
hoc exornata est academia mvnere abvrre
foederis antiqvi qvae manebvsqve memor
Tot voor kort stond deze aandachtig schrijvende monnik ook wel bekend als 'de lezende monnik'. Deze onjuiste benaming ontstond doordat Wstinc al kort na de onthulling van het beeld, en later wellicht zelfs nog een tweede keer, door vandalen van zijn pen en pennenkoker is beroofd. In 2004 was het 750 jaar geleden dat de eerste steen voor de Dom en de Pandhof werd gelegd. Dit vormde een mooie aanleiding voor de Universiteit Utrecht om het beeldje van de monnik weer in oude glorie te laten herstellen. De Utrechtse edelsmid/ontwerper Willem Noyons kreeg opdracht de kanunnik weer van zijn middeleeuws schrijfgerei te voorzien. Hij kon daarvoor gebruik maken van een foto in het archief Brom, bewaard in het Katholiek Documentatie Centrum te Nijmegen.
Bron: Wikipedia
Locatie: Pandhof aan het Domplein, 3512 AZ Utrecht.
Vector art naar een foto
Het Geertekerkhof is een straat in de binnenstad van de Nederlandse stad Utrecht. Het Geertekerkhof loopt vanaf Springweg tot de Pelmolenweg.
Het Geertekerkhof zelf is een eeuwenoude straat met een rijke geschiedenis. Aan het Geertekerkhof 23 staat de monumentale Geertekerk uit de 13e eeuw. Een van de andere monumentale panden op het Geertekerkhof staat op nummer 2, de 18e-eeuwse waterpomp heeft eenzelfde waardering. Het monumentale hoekpand aan de Springweg heeft een pothuis. Aan het Geertekerkhof 12 en 13 zat Schwager met een historisch merk van fietsen en motorfietsen. Het was een Nederlandse fabriek die gevestigd was in Utrecht en die in 1903 bezig was met de ontwikkeling van een motorfiets met een eigen motorblok.
Naar de Geertekerk zijn ook andere straten en dergelijke vernoemd in de nabije omgeving. Zo is er het Kleine Geertekerkhof. Het Geertebolwerk ligt in het verlengde van de Pelmolenweg; hoewel de naam misschien anders doet vermoeden heeft hier geen bolwerk in de vorm van een militaire verdediging gelegen. De Geertestraat komt uit op de Springweg en het Geertekerkhof plus de Geertebrug.
Bron: Wikipedia
Locatie: Geertekerkhof, Utrecht.
Vector art naar een foto
De Geertekerk is een kerk in de Domstad, mijn geliefde Utrecht. In de Middeleeuwen was het een van de vier parochiekerken in die stad, en wel de kleinste en de jongste, gewijd aan de heilige Gertrudis van Nijvel. Het eerste gebouw verrees op een terrein buiten de omwalling, maar tussen 1248 en 1259 werd de kerk overgebracht binnen de stadsmuren. Sindsdien hebben nog vele verbouwingen plaatsgevonden: het koor en dwarsschip dateren uit de veertiende eeuw, de schipzijbeuken van rond 1400. Waarschijnlijk is de toren het oudst bewaarde gedeelte (dertiende eeuw).
Na de Hervorming was de Geertekerk achtereenvolgens in gebruik als Hervormde kerk, stal, kazerne, magazijn en van 1814 tot 1930 weer als Hervormde kerk. Als gevolg van een overstroming van de Rijn werden in 1855 honderden inwoners van Veenendaal tijdelijk in de kerk ondergebracht. Eind jaren 1940 bevond de Geertekerk zich in ruïneuze toestand: het dak was geheel verdwenen en bomen groeiden in de kerkruimte. Nadat zij door de Remonstrantse Broederschap was aangekocht, werd het gebouw van 1954 tot 1956 geheel gerestaureerd. De uiterst sobere Geertekerk heeft een bijna dorps karakter.
De Geertekerk heeft sinds de restauratie een bijzonder goede akkoestiek. Voor veel orkesten en ensebles is deze kerk een geliefde plek om op te treden.
In 2015 zijn er aanpassingen aan het interieur gedaan, zoals grote glazen wanden. Sinds 2017 wordt de Geertekerk ook gebruikt voor congressen, vergaderingen en andere evenementen. Heirloom - Venues of Utrecht is de huidige exploitant van de Geertekerk.
Bron: Wikipedia
Locatie: Geertekerkhof 23, 3511 XC Utrecht.
Vector art naar een foto
Vanaf 1618 stond op deze plek in wat destijds de Jufferstraat heette, verborgen achter de huizenrij, een doopsgezinde (schuil)kerk. Nadat deze kerk verhuisde naar een pand aan de Oudegracht werd de schuilkerk in 1792 in gebruik genomen als synagoge. In 1848 vond een grote verbouwing plaats en in 1925 werden de woonhuizen, die de synagoge van de straat afschermden, afgebroken. Vervolgens werd in 1926 een nieuw synagogecomplex gebouwd met een grote sjoel (binnen de muren van de oude synagoge), een hulpsjoel, ritueel bad, twee klaslokalen, vergaderruimtes, kantoren en woningen voor de secretaris en conciërge. Architect Harry Elte maakte hiervoor een ontwerp in de stijl van de Amsterdamse School. Elte moest echter concessies doen waardoor het exterieur invloeden bevat van Berlage en het neoclassicisme. Het interieur is gebouwd in art-decostijl. Opvallend is een grote kroonluchtermet 106 gloeilampen en aan de onderkant een dubbele davidsster. De synagoge bevat verder een aron hakodesj met Thorarollen, bima en glas-in-loodramen. De joodse vrouwenvereniging schonk een klok in bijpassende stijl.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd in de synagoge brand gesticht, die weinig schade aanrichtte. Later werd de synagoge door de bezetter verzegeld maar een deel van het complex bleef in gebruik als noodsynagoge. In 1981 verkocht de klein geworden Utrechtse orthodox-joodse gemeente de grote zaal van de synagoge aan een meubelhandelaar, die later failliet ging. De ruimte kwam leeg te staan en verloederde. In 1983 kocht de Stichting Zending en Opwekking de synagogezaal. Vrijwilligers brachten het pand zoveel mogelijk terug in oude staat. De oorspronkelijke banken werden gered uit een pakhuis in Amsterdam. Sindsdien staat het gebouw bekend als het Broodhuis. In 1989 werd het een gemeentelijk monument.
Bron: Wikipedia
Locatie: Springweg 162, 3511 VZ Utrecht.
Vector art naar een foto
De Doopsgezinde kerk "Vermaning" in de Nederlandse stad Utrecht is gelegen aan de Oudegracht. Zij kwam in 1773 tot stand door een grondige verbouwing van een middeleeuws grachtenpand onder leiding van de Haarlemse bouwmeester Willem de Haan. Tot dan toe hadden de doopsgezinden gebruikgemaakt van een gebouw aan de Springweg. De nieuwe voorgevel aan de Oudegracht leek meer te wijzen op een statig herenhuis dan op een kerk. Dit was wenselijk omdat de doopsgezinden in die tijd slechts getolereerd werden.
Evenals de gevel is het eenvoudige interieur van de kleine zaalkerk uitgevoerd in een strenge Lodewijk XVI-stijl. Een deel van het achttiende-eeuwe meubilair is bewaard gebleven. De merkwaardige gele vensters dateren uit 1922, het orgel van de firma Bätz met een kast in neo-rococostijl is in 1870 gebouwd. De voorganger van het huidige orgel bevindt zich tegenwoordig in de Vredeskerk in Katwijk aan Zee.
Bron: Wikipedia
Locatie: Oudegracht 270, 3511 NV Utrecht.
Vector art naar een foto
De Gansstraat in de Nederlandse stad Utrecht is een lange straat die door de Watervogelbuurt loopt. Tevens is het de officieuze hoofdstraat. De straat heeft de afgelopen jaren vernieuwing en sloop ondergaan.
De Gansstraat begint bij het Ledig Erf en gaat vandaar in oost-zuidoostelijke richting, op enige afstand van de Kromme Rijn. Na de voormalige spoorwegovergang met de Oosterspoorbaan gaat de straat over in de Koningsweg.
De Gansstraat is een historische uitvalsweg vanuit de binnenstad. Net als het Absteder Zandpad (de huidige Abstederdijk) en de Biltstraat is zij ontstaan als een middeleeuwse weg van en naar de stad, vooral voor handelaren en hoveniers. Mogelijk is de straat in de 14e eeuw ontstaan.
Aan de Gansstraat lag tot 2018 het Pieter Baan Centrum, een penitentiaire inrichting, dienend als een Huis van Bewaring en TBS-kliniek. Tegenover het voormalige Pieter Baan Centrum ligt de begraafplaats Soestbergen. Utrechters noemen dit deel van de Gansstraat wel gekscherend "Het luie end" met als toevoeging: "Aan de ene kant legge (liggen) ze, aan de andere kant zitten ze!"
Tussen deze straat en de Kromme Rijn bevond zich de Utrechtsche Asphaltfabriek. Ook ligt het Martinushofje aan de Gansstraat, een rijksmonument dat bestaat uit 24 hofjeswoningen.
Bron: Wikipedia
Locatie: Gansstraat 167, 3582 EG Utrecht
Vector art naar een foto
De Pieterskerk is een van de oudste kerken van de Nederlandse stad Utrecht. In 1039 werd begonnen met de bouw ervan en op 1 mei 1048 werd de Pieterskerk door bisschop Bernold ingewijd, hoewel de – niet meer bestaande – westtorens waarschijnlijk pas een eeuw later gereed kwamen.
In de Crypte van de Pieterskerk is een columbarium ingericht. Daar kan een urn of een asbus worden geplaatst voor een periode van 20 jaar. Elk jaar vindt op de eerste zondag in november om 16.00 uur een bijeenkomst plaats voor de nabestaanden en andere belangstellenden. Deze bijeenkomst vindt plaats in de kerkzaal en daarna kan er in de crypte een kaarsje worden aangestoken.
Bron: Wikipedia
Locatie: Pieterskerkhof 5, 3512 JR, Utrecht.
Vector art naar een foto
De Grote Kerk of Sint-Stevenskerk, in de volksmond meestal Stevenskerk genoemd, is de oudste en grootste kerk van Nijmegen, in de Nederlandse provincie Gelderland. De kerk is gebouwd op een kleine heuvel, de Hundisburg.
De geschiedenis gaat terug tot de zevende eeuw. De stichting van de kerk hangt mogelijk samen met de kersteningscampagne van bisschop Kunibert van Keulen in de zevende eeuw. Nadat Nijmegen in 1247 in pand was gegeven aan graaf Otto II van Gelre, werd de Gertrudiskerk, de oudste parochiekerk in Nijmegen en de voorloper van de Stevenskerk, om strategische redenen verplaatst van het Kelfkensbos naar de huidige locatie, de Hundisburg. De huidige kerk werd in 1272 gewijd door Albertus Magnus. Bestuurlijk viel de Stevenskerk onder het gezag van het kapittel van de Apostelenkerk in Keulen. De kerk was lange tijd de enige parochiekerk in de stad. Het gebouw werd in de dertiende tot zestiende eeuw herhaaldelijk uitgebreid, onder andere met een indrukwekkende kooromgang. In 1475 verleende paus Sixtus IV toestemming voor de oprichting van een eigen kapittel in de Stevenskerk. In 1591 werd de kerk definitief protestants, afgezien van een katholiek intermezzo rond 1670.
De in 1469 overleden Catharina van Bourbon is in de Sint-Stevenskerk begraven. Op kosten van haar zoon Karel van Gelre is een grafmonument opgericht dat vandaag de dag nog te bezichtigen is.
In 1810 wordt bij koninklijk besluit de kerk eigendom van de Hervormde Gemeente; de burgerlijke gemeente houdt de toren in eigendom (tot heden ten dage) in verband met de verdedigingswerken van de stad. In de hierop volgende periode raakt de kerk in een steeds ernstiger staat van verval.
De kerk werd zwaar getroffen bij het bombardement van 1944, maar werd tot 1969 heropgebouwd. In 2001 kreeg de kerk twee glas-in-loodramen van Marc Mulders, getiteld Pelikaan en Stigmata.
Bron: Wikipedia
Locatie: Kerkboog 2, 6511 VX Nijmegen.
Vector art naar een foto
De Kathedrale Basiliek van Sint Jan Evangelist, gewoonlijk aangeduid als de Sint-Janskathedraal, in de binnenstad van 's-Hertogenbosch wordt veelal beschouwd als het hoogtepunt van de Brabantse gotiek. Het bijzonder harmonieuze interieur is het resultaat van de eenheid van stijl die de gehele bouwperiode van eind veertiende tot begin zestiende eeuw bleef gehandhaafd. De buitenkant levert met zijn gulle ornamenten, zoals de dubbele luchtbogen met de 96 luchtboogfiguren en de reliëfs boven de ramen, een treffend beeld op van de versieringsdrift van de late gotiek. De Sint-Jan is 'een bouwwerk dat volstrekt uniek is in de Nederlandse kerkelijke architectuur.'
De Sint-Jan staat op de hoek van de Parade en de Torenstraat, waaraan zich de hoofdingang bevindt, en imponeert door zijn omvang en rijkdom aan beeldhouwwerk. Oorspronkelijk als parochiekerk gebouwd, werd de Sint-Jan in 1366 tot kapittelkerk en in 1559 tot kathedraal van het nieuwe bisdom 's-Hertogenbosch verheven. Op 22 juni 1929 werd de Sint-Jan de eretitel basiliek verleend. Het gebouw heeft de vorm van een kruiskerk, meer specifiek een kruisbasiliek. In de Sint-Jan bevinden zich onder meer een rijk versierd, 350 kilo zwaar koperen doopvont uit 1492, een driedelig altaarretabel uit het begin van de zestiende eeuw met uit hout gesneden taferelen uit het Lijden van Christus, dat met zes aan weerszijden beschilderde panelen gesloten kan worden, een preekstoel uit het midden van diezelfde eeuw met uit hout gesneden taferelen. De bijna twintig meter hoge orgelkast dateert uit het begin van de zeventiende eeuw en geldt als 'een kunstwerk van koninklijke allure, dat wel gerekend wordt tot de mooiste orgelfronten ter wereld.' Het renaissance-orgel zelf is, met behoud van veel onderdelen, in 1784 omgebouwd tot een volwaardig achttiende-eeuws instrument.
De kerk behoort tot de Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg en geldt als zogenaamd kanjermonument, een kwalificatie die sinds het jaar 2000 bij de rijksoverheid in gebruik is bij de verdeling van ten behoeve van restauraties geoormerkte financiële middelen.
Bron: Wikipedia
Locatie: Torenstraat 16, 5211 KK 's Hertogenbosch
Vector art naar een foto
Portfolio & prijslijst
